ما نسپردى و ما را مانند او داورى ندادى . عمر گفت : اگر او درست گفت وشما خطا كرديد ، و او برد وشما عاجز مانديد ، و او بينايى نشان داد وشما كورى ، گناه عمر چيست اى بى پدران ! آيا مى دانيد داستان شما چيست ؟ گفتند : نه ، گفت : اما عقيلى مى داند ، اى مرد تو چه مى گويى ؟ گفت : داستان آنان همان است كه شاعر گفته است ، ( ترجمه ) :
دعيتم إلى أمر فلما عجزتم * تناوله من لايداخله عجز فلما رأيتم ذاك أبدت نفوسكم * نداما وهل يغني عن القدر الحرز ( شما را به كارى فرا خواندند و چون درمانديد كسى آن را به دست گرفت كه عجزى به او راه ندارد . چون اين را مشاهده كرديد پشيمان شديد ، ولى مگر حفظ و حراست مى تواند از سرنوشت جلوگيرى كند ) ؟
عمر گفت : احسنت ، درست گفتى ، اينك از آنچه پرسيدم پاسخ گوى . گفت :
اى أمير المؤمنين ، سوگند او درست بوده و به سوگندش وفا كرده و همسرش مطلقه نيست . عمر گفت : از كجا مى دانى ؟ گفت : اى أمير المؤمنين ، شما را به خدا سوگند مگر نمى دانيد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در خانه فاطمه عليها السلام هنگامى كه به عيادت او رفته بود به او فرمود : دخترم ! بيمارى تو چيست ؟ گفت : پدر جان ! درد شديد دارم . در آن موقع على عليه السلام در پى كار رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم رفته بود و حضور نداشت . پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به فاطمه عليها السلام فرمود : آيا چيزى ميل دارى ؟ گفت : آرى ، ميل به انگور دارم با اين كه مى دانم نادر است و اينك وقت انگور نيست . رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : خداوند قادر است كه براى ما انگور بياورد . سپس گفت :
خداوندا ! براى ما انگور بيار به دست برترين افراد امت من در نزد خودت . پس على عليه السلام در را كوفت و داخل شد و زنبيلى به كنار عبا آويخته بود ، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : اى على ، اين چيست ؟ پاسخ داد : انگورى است كه فاطمه خواسته بود .

353