شك نمى ورزد ، و اگر اين شاهدى كه خداوند از او ياد كرده معصوم از نادانى و لغزش چه عمدا و چه سهوا نباشد ، هرگز براى ياد كردن از او در اينجا و گواهى او را در عرض گواهى خداوند و مقدم بر گواهى كتاب موسى عليه السلام قرار دادن مجالى باقى نمى ماند . . .
اين فضيلتى است در مورد شاهد بودن آن حضرت بر رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم اما اين كه اين شاهد از خود رسول صلى الله عليه و آله و سلم است منقبت ديگرى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در سخنان خود از آن پرده برداشته است ، آنجا كه عامه و خاصه از او روايت كرده اند كه فرمود : ( من وعلى از يك درختيم ، و ساير مردم از درختهاى گوناگون ) و ( على از من است و من از على ) و اين منقبت بزرگى است كه دلالت دارد بر اتحاد آن دو و برابرى آنها در كمال و بر اين كه هيچ يك از مردم به مرتبه و درجه او فرا نتواند رفت .
اما اين كه او تالى و به دنبال حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم است - اگر يتلوه را از تلو بگيريم و ضمير يتلوه را مربوط به من موصول بدانيم چنان كه ظاهر آيه همين است ، به قرينه آن كه با جمله و من قبله كتاب موسى مقابل گرديده است و نيز ضمير مذكر است و به موصول بر مى گردد نه به بينه - اين خود دليل است كه آن حضرت بهترين و برترين مردم پس از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و جانشين بلا فصل او است ، زيرا اگر شخص ديگرى ابتداء به دنبال حضرتش بود شايسته تر بود از او ياد شود ، بلكه اصلا مجالى براى ذكر متأخر و ترك مقدم وجود ندارد . [1]

[1] - مصباح الهداية / 59 . در اينجا مؤلف محترم پاره اى از رواياتى را كه درباره اتحاد على عليه السلام و پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم است آورده ، كه به دليل ذكر آن در فصل ( 5 ) از تكرار آنها در اينجا خوددارى كرديم . ( م )

319