ابى طالب [1] .
قندوزى گويد : رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : على نسبت به من به منزله نفس من است ، طاعت او طاعت من و نافرمانى او نافرمانى من است [2] .
حافظ گنجى از ابن عباس روايت كند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : خداوند چهل هزار سال پيش از آن كه دنيا را بيافريند چوب تركه اى آفريد و آن را در برابر عرش قرار داد تا آغاز مبعث من فرا رسيد ، پس نيمى از آن را جدا كرد و پيامبرتان را از آن آفريد ، و نيم ديگر على بن ابى طالب عليه السلام است . [3] حافظ محب الدين طبرى از براءبن عازب روايت كند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : على با من به منزله سر من با بدن من است . [4] علامه سيد شريف رضى صاحب ( نهج البلاغة ) گويد : اگر كسى بپرسد معناى دعوت فرزندان و زنان روشن است ، اما معناى دعوت انفس چيست ؟ زيرا معنا ندارد كه انسان خودش را دعوت كند چنان كه درست نيست كه خود را امر و نهى نمايد .
پاسخ : عالمان وراويان همه بر اين متفقند كه چون نمايندگان نصاراى نجران نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم آمدند و در ميان آنان اسقف ( كه ابوحارثة بن علقمه بود ) و سيد وعاقب و ديگر سران آنها حضور داشتند ، ميان آنان و رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم درباره مسيح عليه السلام سخنانى رد و بدل شد كه در كتابهاى تفسير مذكور است . . . چون پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم آنان را به مباهله فراخواند امير مؤمنان على را در جلو و فاطمه را پشت سر وحسن را سمت راست و حسين عليهم السلام را سمت چپ خود نشانيد و

[1] - تذكرة الخواص / 39 .
[2] - ينابيع المودة / 55 .
[3] - كفاية الطالب / 314 .
[4] - ذخائر العقبى / 63 .

312