احمر 24 - عامربن شراحيل شعبى 25 - يحيى بن نعمان 26 - مجاهد بن عمر كمى 27 - شهربن حوشب . و ما در اينجا يك حديث را مى آوريم :
. . . چون صبح شد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بيرون شد در حالى كه دست على را به دست راست و دست حسن و حسين را به دست چپ داشت و فاطمه پشت سر همه حركت مى كرد ، آنان هر كدام حله اى به تن داشتند و رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم عبايى بر دوش داشت ، حضرت دستور داد زير دو درختى را كه آنجا بود رفتند ، عبا را بر روى آنها گسترد و آنان را زير عبا برد و شانه چپ خود را نيز زير عبا برد در حالى كه بر روى كمان خود به نام ( يقع ) ( يا نبع ) تكيه داده بود و دست راست را براى مباهله به سوى آسمان برداشت .
مردم همگى براى تماشا آمده بودند ، رنگ از چهره سيد و عاقب ( سران نصارا ) پريد و چنان مضطرب شدند كه نزديك بود عقل از سرشان بپرد ، يكى از آنها به ديگرى گفت : آيا با او مباهله كنيم ؟ پاسخ داد : مگر نمى دانى كه هيچ قومى با پيامبرى مباهله نكردند جز آن كه كودكانشان بزرگ نشدند و بزرگانشان باقى نماندند ؟ . . . [1] نقدى بر صاحب المنار من معتقدم كه صاحب ( المنار ) اين سخن را تنها از روى عناد و دشمنى با اميرمؤمنان عليه السلام گفته است - خداوند با او مطابق عقيده اش رفتار كند - . او در موارد چندى از تفسير خود ناخوشايندى خود از اهل بيت عليهم السلام را نشان داده است ، از جمله : در جلد 10 / 460 گويد : هيچ يك از احاديث مهدى صحيح و قابل احتجاج نيست و با اين حال با هم تعارض دارند و يكديگر را رد مى كنند ، و

[1] - سعد السعود / 91 . از حديث مقدارى را كه مورد نياز بود نقل كرديم .

300