نزد او است سرور اوصيا على عليه السلام است ، بايد دانست كه آن حضرت دو گونه گواهى بر حقانيت رسالت خاتم انبيا صلى الله عليه و آله و سلم داده است : گواهى قولى و گواهى فعلى ، يعنى در گفتار و كردار مؤيد رسالت آن حضرت بوده است . على عليه السلام با گفتار خود كه نمونه عالى معارف و آيت در فصاحت و بلاغت بود بارها و بارها به رسالت آن حضرت اقرار كرده است ، و نيز در عمل مو به مو دستورات آن حضرت را به كار مى برد .
در اينجا بسيار مايلم سخنى را كه علامه آية الله خوئى رحمه الله در تفسير خود پيرامون تصديق على عليه السلام نسبت به رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم گفته است بياورم . او گويد :
( تصديق على عليه السلام با آن مهارت در بلاغت و معارف و ديگر علوم ، نسبت به اعجاز قرآن خود دليل مستقلى است بر آن كه قرآن وحى الهى است . زيرا اين تصديق نمى تواند از روى جهل و فريب خوردگى باشد . چگونه ، حال آن كه او خداوند فصاحت و بلاغت است و همه علوم اسلامى از او سرچشمه مى گيرد و او نمونه عالى در معارف است ، و مخالف و موافق به نبوغ و فضل او اقرار دارند ؟ ! و نيز اين تصديق نمى تواند تصديقى صورى و ناشى از منفعت دوستى و جاه طلبى و مال دوستى باشد ، چگونه ، حال آن كه او منار زهد و تقواست و سخت از دنيا وزر و زيور آن رو يگردان بود ، و آن گاه كه زعامت مسلمانان به او پيشنهاد شد بدين شرط كه به روش خلفاى پيشين ( ابو بكر وعمر ) عمل كند ، نپذيرفت و از آن دست كشيد . و او بود كه حتى براى چند روز اندكى هم با معاويه كنار نيامد و او را در پست خود باقى نگذاشت با اين كه مى دانست عزل او از حكومت چه عواقب وخيمى را در پى خواهد داشت . بنابر اين بايد تصديق او به اعجاز قرآن كريم تصديقى حقيقى و مطابق با واقعيت بوده و از ايمان راستين سرچشمه گرفته

276