هادى و رهنمايى هست ) و شاهد در آيه افمن كان على بينة من ربه ويتلوه شاهد منه [1] ( آيا آن كس كه از سوى پروردگارش برهانى روشن دارد و شاهدى به دنبال او است . . . ) على عليه السلام است ، زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در روز غدير خم او را بلند كرد و فرمود : ( هر كه من مولاى اويم پس على مولاى او است ) ، و به او فرمود : ( تو نسبت به من چون هارون نسبت به موسايى ، جز آن كه پس از من پيامبرى نخواهد بود ) . معاويه در پاسخ سكوت كرد و نتوانست استدلال او را رد كند .
يكى از محققان گفته است : خداوند متعال به من و فضل عظيم و علم پيشين و لطف خويش ، خاتم انبيا و شريفترين رسولان و گرامى ترين آفريدگان خود را برانگيخت پس از آن كه از پيامبران و بندگان خود عهد گرفته بود كه بايد به محمد صلى الله عليه و آله و سلم ايمان بياوريد و او را يارى دهيد :
( لتؤمنن به ولتنصرنه ) [2] آن گاه چون با رسالت حبيب خود درهاى سعادت بزرگ و هدايت عظيم خويش را بر روى عرب و قريش به ويژه بنى هاشم گشود ، فرمود : وانذر عشيرتك الاقربين [3] ( خويشان نزديكتر ( و خاندان برگزيده ات ) را بيم ده ) ، عقل اقتضا مى كند كه بايد پس از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم عالم به جميع اسرار كتاب خدا مردى از تيره بنى هاشم باشد ، زيرا از ساير تيره هاى قريش به آن حضرت نزديكتر است ، و نيز بايد كسى باشد كه پيش از همه ايمان آورده باشد تا از همه اسرار رسالت و آنچه در آغاز وحى نازل شده آگاه باشد ، و نيز پيوسته و در همه اوقات در كنار پيامبر بوده و نيكو از او متابعت كرده باشد تا از تمام اعمال و اقوال حضرتش با خبر باشد ، و نيز از كودكى از كارهاى جاهلى منزه باشد تا بتواند آراسته به

[1] - سوره هود / 17 .
[2] - سوره ء آل عمران / 81 .
[3] - سوره ء شعراء / 214 .

273