دو معجزه خداوند او را مأمور كرد كه به سوى فرعون و اطرافيان او كه از حد خود تجاوز نموده بودند برود و آنان را به سوى خدا دعوت كند . موسى گفت :
پروردگارا ! من يكى از آنان را كشته ام و مىترسم كه مرا بكشند . . . ( تا آخر داستان ) اينك گوييم : از اين آيات به خوبى روشن است كه در چند جا ترس و دلهره به موسى عليه السلام دست داد ، اما طبق آيه تطهير خداوند هرگونه رجسى را كه اضطراب و وسوسه و شك و ترس نيز از مصاديق آن است از اهل بيت عليهم السلام برده است ، بنابر اين هر منصفى مى داند كه نمى توان آياتى را كه درباره ء موسى عليه السلام نازل شده با آيه تطهير كه در شأن اهل بيت عليهم السلام است مساوى دانست . هيچ كس نمى تواند اين آيات را با آيه اى كه درباره فداكارى على عليه السلام در شب هجرت كه در بستر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم خوابيد نازل شده است يكسان شمرد ، و آن آيه اين است : و من الناس من يشرى نفسه ابتغاء مرضات الله والله رؤف بالعباد [1] ( و از مردم كس هست كه در راه رضاى خدا جانفشانى مى كند ، و خدا به بندگان مهربان است ) .
بسيارى از دانشمندان عامه نزول اين آيه را درباره اميرمؤمنان عليه السلام مى دانند .
فخر رازى گويد : درباره شأن نزول اين آيه رواياتى رسيده است . روايت سوم آن كه : درباره على بن ابى طالب نازل گشته است . آن حضرت در شبى كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به سوى غار رفت در بستر او خوابيد . و روايت است كه چون على در بستر پيامبر خوابيد جبرئيل عليه السلام نزد سر و ميكائيل نزد پاهاى او ايستادند ، و جبرئيل ندا مى كرد : به به ، آفرين به تو ، كيست مانند تو اى پسر ابى طالب ؟ ! خداوند به تو بر

[1] - سوره ء بقره / 207 .

262