آن حضرت سر زد تا آنجا كه برخى از عالمان احتمال داده اند كه اين آيه مكرر نازل شده است . اما نظريه درست در نزد ما آن است كه آيه يك بار بيشتر نازل نشده است ، اما حكمت پيامبر راستگو و امين در نصيحت مردمان براى ابلاغ آشكار اين مطلب اقتضاى آن داشت كه اين قضيه را تكرار نمايد ، يك بار در خانه ام سلمه هنگام نزول آيه و تبليغ آن به اهلش كه مخاطب آن بودند ، و بار ديگر در خانه فاطمه عليها السلام . [1] و در هر بار آيه را بر آنان مى خواند و آنان را مورد خطاب قرار مى داد در حالى كه آنان در زير آن عبا جداى از مردم بودند ، تا تير هر شبهه اى را به گلوى كج انديشان بازگرداند .
آن حضرت - كه پدر و مادرم فداى او باد - در توضيح اختصاص اين آيه به آن چند نفر به نهايت كوشيد ، و در اعلان اين مطلب راههايى را پوييد كه جدال نار است هر مغالطه كارى قطع شود و پس از اين همه توضيح ديگر اثرى از هذيان دشمنان بر جاى نماند ، تا آنجا كه پس از نزول اين آيه هر گاه به نماز صبح مى رفت از خانه فاطمه مى گذشت و مى فرمود : ( نماز ! اى اهل بيت ، انما يريد الله . . . ) و بنا به روايت انس ( در مسند احمد 3 / 259 ) شش ماه ، و روايت ابن عباس هفت ماه ، و روايتى كه نبهانى و ديگران ذكر كرده اند هشت ماه به اين كار ادامه داد ، تا آن كه حق كاملا آشكار گشت و صبح براى بينايان نمودار شد ) .
علامه متكلم شيخ زين الدين نباطى بياضى در كتاب گران قدر خود الصراط

[1] - چنان كه امام احمد حنبل در مسند 4 / 107 از واثلة بن اسقع آورده است كه در ضمن حديثى گفت : نزد فاطمه عليها السلام رفتم تا از على عليه السلام خبر گيرم ، فرمود : به نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم رفته است . به انتظار او نشستم تا آن كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به همراهى على وحسن و حسين كه هر كدام دست حضرتش را گرفته بودند از راه رسيدند . پس على و فاطمه را نزديك خود ساخت و آن دو را در برابر خود وحسن و حسين را روى زانوهاى خود نشاند ، آن گاه پيراهن - يا عباى - خود را بر سر آنان كشيد و اين آيه را خواند : انما يريد الله . . . ، و گفت : خداوندا ، اينان اهل بيت منند . . .

231