نام کتاب : الإمام علي بن أبي طالب ( ع ) ( فارسي ) نویسنده : أحمد الرحماني الهمداني جلد : 1 صفحه : 206
پشت سر مخالف خوانده شده است قضا كند در صورتى كه همه امور گذشته را از خواندن حمد و سوره و جز آن مراعات كرده باشد اگر چه وقت هم باقى باشد ، حتى اگر مى توانسته به چنين نمازى حاضر نشود ، كه اين قسمت اخير موافق نظر برخى از فقها و مخالف نظر برخى ديگر است ، زيرا اطلاق گذشته ( كه جواز خواندن نماز پشت سر مخالف است ) و تأكيدى كه بر حضور جماعت آنان و شركت در صف اول و مبالغه در فضيلت آن شده است چنين حكمى را مى رساند ، حتى در برخى روايات تشبيه به نماز رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شده ( وسائل ، باب 5 از ابواب نماز جماعت ) و در برخى ديگر مانند شمشير كشيدن در راه خدا دانسته شده ( همان كتاب ) ، با ظهور وجه حكمتى كه در آن نهفته است و آن اين است كه مخالفان گويند : خداوند جعفر را رحمت كند ، ياران خود را چه خوب تربيت كرده است ! و نيز اين كار موجب جلب دلهاى آنان و طعن نزدن بر مذهب شيعه و شيعيان و دفع ضرر از آنان مى گردد . . . آرى ، از برخى احاديث معتبره ظاهر مى شود كه بهتر است نماز را در منزل خود بخواند سپس به نماز جماعت آنان حاضر گردد ( وسائل ، باب 6 از ابواب نماز جماعت ) . [1] 13 - محقق حلى رحمه الله درباره مستحقان زكات گويد : و هم چنين زكات را به غير امامى نبايد داد گرچه مسلمان باشد ، و مراد ما هر كسى است كه با اعتقاد حق اماميه مخالف باشد مانند خوارج و ديگر فرقه هايى كه اعتقادشان آنان را از ايمان بيرون مى برد و همه كسانى كه با جميع جمهور ( شيعه ) در اين اعتقاد مخالف باشند و تنها به نام اسلام بسنده كرده باشند . دليل ما آن است كه ايمان عبارت است از باور داشتن پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در هر آنچه آورده است ، و كفر انكار آنهاست . پس كسى كه مؤمن نباشد كافر خواهد بود ، و به كافر زكات نمى رسد . . .