نام کتاب : الإمام علي بن أبي طالب ( ع ) ( فارسي ) نویسنده : أحمد الرحماني الهمداني جلد : 1 صفحه : 166
آلوده دامن است كه خود را در اختيار پياده و سواره قرار مى دهد ) . صاحب بن عباد گويد : بحب علي تزول الشكوك * وتسمو النفوس ويعلو النجار فإني رأيت محبا له * فثم الزكاة فثم الفخار وإني رأيت عدوا له * ففي أصله نسب مستعار فلا تعذلوه على فعله * فحيطان دار أبيه قصار [1] ( به دوستى على شكها زدوده مى شود و جانها شرف مى يابند و حسبها و نسبها بلند مى گردند ) . ( من دوست على را كه مى بينم در او پاكى و افتخار مىيابم ) . ( و دشمن او را كه مى بينم در ريشه خانوادگى او نسبى مستعار مىيابم ( مردى از غير در او دخالت دارد ) . ( پس او را بر كارش سرزنش مكنيد ، زيرا ديوار خانه پدرش كوتاه بوده است ) ! و نيز گويد : حب الوصي علامة * في الناس من أقوى الشهود فإذا رأيت محبه * فاحكم على كرم وجود وإذا رأيت مناصبا * متعلقا حبل الجحود فاعلم بأن طلوعه * من أصل آباء يهود [2] ( دوستى حضرت وصى عليه السلام در ميان مردم نشانه اى است و از قوى ترين دلائل ( بر حلال زادگى ) است ) .