كه در راه ديدار على زده اى درباره هزار كس شفاعت خواهى كرد و خداوند همه آنان را به شفاعت تو از آتش دوزخ آزاد مى كند . [1] تذكر و هشدار بايد دانست كه نگاه به چهره على عليه السلام به خودى خود عبادت است نه آن كه بيننده را به عبادت مى كشاند ، چنان كه ابن اثير از علماى اهل سنت در كتاب نهايه ( 5 / 77 ) گويد : ( گفته اند : معناى اين حديث آن است كه على رضى الله عنه چون در نظر مردم نمايان مى شد مى گفتند : ( لا إله ا لا الله ، چه جوان شريفى ! لا إله ا لا الله ، چه جوان دانشمندى ! لا إله ا لا الله ، چه جوان كريمى ! لا إله ا لا الله ، چه جوان دليرى ! پس ديدار على مردم را به گفتن كلمه لا إله ا لا الله ( كه خود عبادت است ) وا مىداشت ) .
گوينده اين سخن محمد بن زياد معروف به ابن اعرابى كوفى لغوى است در گذشته به سال 231 ، شاگرد كسائى وابن سكيت . بنگر كه چگونه اين حديث را تأويل نموده تا اين منقبت امير مؤمنان عليه السلام را نفى كند ، با آن كه - چنان كه مرحوم علامه مجلسى رحمه الله فرموده است - او خواسته يك منقبت آن حضرت را نفى كند ولى چند برابر آن را اثبات نموده است . انگيزه اين كار چيست ؟ و چه استبعادى دارد كه محض نظر به آن حضرت - صلوات الله عليه - عبادت باشد ؟ [2] براى توضيح بيشتر به سخن حافظ گنجى شافعى بنگر كه گويد : اما نظر به چهره على عبادت است از آن رو كه او پسر عموى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ، همسر زهراى بتول عليها السلام ، پدر دو نوه پيامبر : حسن و حسين عليهما السلام ، برادر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و وصى و باب علم آن حضرت ، رساننده پيام او ، جهادگر در برابر او ، مدافع او ، و خواننده مردم به سراى سلامتى و امنيت و شناخت پروردگار توانمند داناست . و

[1] - بحار الانوار 38 / 197 .
[2] - همان / 195 .

177