فصل 20 توسل وتقرب به خداوند به ولايت على عليه السلام 1 - عطا گويد : ما حدود سى تن از بزرگان طائف در طائف بر ابن عباس وارد شديم و او در بستر بيمارى مرگ افتاده و بسيار ضعيف شده بود ، بر او سلام كرديم و نشستيم . ابن عباس به من گفت : اى عطا ، اينان كيستند ؟ گفتم : سرورم !
بزرگان اين شهرند و عبد الله بن سلمة بن حضرمى طائفى عمارة بن ابى الأجلح و ثابت بن مالك در ميان آنان هستند ، و نام يك يك را بردم . آن گاه آنان نزد او رفته ، گفتند : اى پسر عموى رسول خدا ، تو رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را ديده و از او چيزها شنيده اى ، ما را از اختلاف اين امت آگاه ساز ، چرا كه گروهى على را بر ديگران مقدم مى دارند و گروهى او را پس از سه تن ( ابو بكر و عمر و عثمان ) قرار داده اند .
ابن عباس نفس عميقى كشيد و گفت : از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه مى فرمود :
( على با حق است و حق با على است ، و او امام و خليفه پس از من است ، هر كه به دامن او چنگ زند رستگارى و نجات يابد ، و هر كه از او بازماند گمراه و سرگردان خواهدماند ، او كار غسل و كفن مرا به عهده دارد و دين مرا مى پردازد و پدر دو نوه من : حسن و حسين است ، و از صلب حسين امامان نه گانه بيرون آيند ، و مهدى اين امت از ماست ) . . . به دستاويز محكم عترت پيامبرتان چنگ

171