باب چهارم در ترك دنيا روى عن النّبى صلَّى الله عليه و آله انه قال : الناس في الدنيا ضيف و ما في أيديهم عارية و انّ الضّيف راحل و انّ العارية مردودة ألا و إنّ الدّنيا عرض حاضر يأكل منها البرّ و الفاجر و الآخرة وعد صادق يحكم فيه ملك عادل قاهر فرحم الله من نظر لنفسه و مهّد لرمسه و حبله على عاتقه ملقى قبل ان ينفد اجله و ينقطع امله و لا ينفع النّدم .
از پيغمبر صلَّى الله عليه و آله و سلَّم . چنين رسيده است كه فرمود : مردم در دنيا به منزلهء ميهمانانند و آنچه از لوازم دنيا در دست آنهاست امانت است و بالأخره ميهمان بايد كوچ كند و امانت هم رد شود . آگاه باشيد دنيا سفره اى است گسترده كه خوب و بد از آن مىخورند و آخرت وعده اى است راست كه حاكم در آن سلطان عادل مسلَّطى است . پس خدا رحمت كند آن كس را كه در بارهء خود بينديشد و تهيّهء قبر خود را در حال آزادى و اختيار ببيند پيش از آن كه زندگانى أو تمام شود و مدّت آرزوهاى أو به پايان رسد و در آن وقت ديگر پشيمانى به أو نفعي نرساند .

97