و آرزوى رسيدن به هواهاى نفساني سبب مىشود كه انسان آخرت را فراموش كند و در نتيجة از تهيّه توشه براي آن سرا غافل ماند . و به درستى كه حق تعالى جلّ شأنه دنيا را به دوست و غير دوست مىدهد به قول شاعر :
< شعر > أديم زمين سفرهء عام اوست بر اين خوان يغما چه دشمن چه دوست < / شعر > ليكن آخرت را و نعمتهاى باقيهء بهشت را تنها به دوستان مىدهد و عطا نمىفرمايد آن را مگر به دوستان خود . و به درستى كه براي هر كدام از دنيا و آخرت فرزندانى است ، پس شما اختيار كنيد فرزندى آخرت را .
( شايد مراد از تعبير به فرزند پيرو بودن باشد ، چنانچه فرزند به هر طرف كه مادر مىرود دنباله رو اوست . مىفرمايد : هر طريقي كه به سوى آخرت مىرود شما آن طريق را برويد ) پس به تحقيق كه هر فرزند پيرو مادرش مىباشد ، و به درستى كه دنيا كوچ كرده و مىرود و آخرت زينت كرده به سوى شما مىآيد . و اكنون در اين دنيا شما در روز عمل مىباشيد و حسابي در كار نيست و به همين زودىها در روز حساب واقع مىشوند كه در أو جاى عمل نيست .
و قال صلى الله عليه و آله : ايّها النّاس لا تغرّوا فانّ الله لو اهمل شيئا لاهمل الذّرة و الخردلة و البعوضة .
پيغمبر أكرم - صلَّى الله عليه و آله - فرمود : اى مردم مغرور نشويد ، پس به درستى كه حق تعالى شأنه اگر در اعمال بندگان مسامحه و اهمال مىفرمود هر آينه ذرّه و خردل و بعوضه را صرف نظر و اهمال مىفرمود .

86