چنين گفته شد كه : موعظه سه اثر نيكو در اوست : يكى اينكه :
أمان از خطا است ، يعنى سبب مىشود كه اشخاصى كه آن را مىشنوند از خطاها خود را نگهدارى كنند ، پس در نتيجة آنها از عذابي كه براي خطاكاران مىباشد در امانند و ديگر اين كه ، مانع اذيت است ، يعنى به سبب موعظه أهل اذيت دست از كار زشت خود بر مىدارند و در حقيقت موعظه از آنها جلوگيرى كرده است .
و سوّم اين كه : موعظه قلب را روشن و نوراني مىكند و چرك و كثافت قلب را برطرف مىكند .
و قال أمير المؤمنين عليه السّلام : الزّاهدون في الدّنيا قوم وعظوا فاتّعظوا و خوّفوا فحذروا و علَّموا فعملوا ان أصابهم يسر شكروا و ان أصابهم عسر صبروا قالوا يا وصىّ رسول الله لا نأمر بالمعروف حتّى نعمل به كلَّه و لا ننهى عن المنكر حتى ننتهى عنه كله فقال لا بل آمروا بالمعروف و ان لم تعملوا به كله و انهوا عن المنكر و ان لم تنتهوا عنه كله .
حضرت أمير المؤمنين - عليه السّلام - فرمود : افراد زاهد را در دنيا به اين علامات بشناسيد آنها كساني هستند كه وقتي موعظه شود پند مىگيرند . و هنگامى كه از عذاب خدا ترسانده شوند مىترسند . از آنچه سبب عذاب مىگردد دورى مىكنند . و هر گاه علم را آموخته به آن عمل مىكنند . اگر آسانى و گشايشى به آنها برسد شكر مىكنند و اگر سختى به آنها برسد صبر مىكنند . عرض كردند اى وصىّ پيغمبر آخر زمان آيا امر به معروف نكنيم مگر اين كه خود به همهء آنها عمل كنيم ؟ و نهى از منكر نكنيم مگر وقتي كه همهء منكرات را ترك كنيم ؟ حضرت در جواب آنها فرمود : نه

53