شوهر مىگويد : من از تو يك حسنه مىخواهم كه شايد وسيلهء نجات من فرآهم شود و از دقّت حساب ، و سبكى ميزان و عبور بر صراط كه مىبينى نجات پيدا كنم . پس زوجه مىگويد : نه و الله نمىتوانم به تو كمك كنم و من مىترسم از همان چيزى كه تو مىترسى . پس مرد با قلب حزين و حيران از نزد زوجهء خود مىرود . اين مطلب در تأويل اين آيهء كريمه وارد شده كه ترجمه اش اين است كه : اگر آن كس كه بأرش سنگين است كسى را بخواند كه از سنگينى أو قدرى بكاهد چيزى از سنگينى أو حمل نخواهد كرد گر چه از خويشان نزديك هم باشد ، يعنى نفسي كه به گناه سنگين است از أهل خودش سؤال مىكند و اقرباى خود را مىخواند كه چيزى از آن را بردارند و بار گناه أو را سبك كنند . و آنها حمل نمىكنند و چيزى را بر نمىدارند بلكه حال آنها در روز قيامت نفسي نفسي مىباشد ، يعنى هر كس به فكر نجات شخص خود مىباشد . چنانچه خدا مىفرمايد : روزى كه شخص از برادرش و پدر و مادرش و زن و فرزندانش فرار مىكند و براي هر يك از آنها در اين روز گرفتارى هست كه ديگر فرصت ندارد كه به ديگرى برسد .
قال رسول الله صلَّى الله عليه و آله : اخبرني جبرئيل قال بينما الخلائق وقوف في عرصة القيامة إذ امر الله تعالى ملائكة النّار ان يقودوا جهنّم فيقودها سبعون الف ملك بسبعين الف زمام فيجد الخلائق حرّها و وهجها من مسيرة شهر للراكب المجد و قد تطاير شررها و علا زفيرها فإذا دنت من عرصة القيامة صارت ترمى بشرر كالقصر فلا يبقى يومئذ من نبىّ و لا وصىّ نبىّ

227