* ( مِنْ نَصِيبٍ ) * [1] . و حرث الآخرة هو العمل للآخرة الذي يستحق به العبد دخول الجنة لان الحرث هو زرع الأرض .
خداى متعال فرموده : كسى كه اراده كند دنيا را ما نيز به أو در دنيا آنچه خواسته باشيم مىدهيم پس قرار مىدهيم براي أو جهنّم را كه در آن انداخته مىشود در حالي كه مورد مذمّت و دور از رحمت خدا مىباشد . و فرموده است : كسى كه اراده كند كشت و زرع آخرت را زياد مىكنيم براي أو كشت و زرع أو را و كسى كه اراده كند كشت و زرع دنيا را به أو مىدهيم بعضي از آن را و نيست براي أو در آخرت بهره اى و كشت آخرت آن عملي است كه براي آخرت انجام شود و بنده به واسطهء آن مستحقّ دخول بهشت گردد ، چون مراد از « حرث » كشت زمين است . و قال بعض الصّالحين شعرا :
< شعر > انّ النّاس الَّا هالك و ابن هالك و ذو نسب في الهالكين غريق إذا امتحن الدّنيا لبيب تكشّفت له من عدوّ في ثياب صديق < / شعر > و قال الآخر :
< شعر > كأحلام نوم أو كظلّ زائل انّ اللَّبيب بمثلها لا يخدع < / شعر > بعضي از صلحا فرموده‌اند نيستند مردم مگر هلاكشونده و فرزند هلاكشونده و صاحب نسب كه در ميان هلاكشوندگان غرق است . وقتي عاقل دنيا را امتحان كند براي أو كشف مىشود كه دشمنى است به لباس دوست در آمده ، و ديگرى گفته : دنيا

[1] سورهء شورى ، آيهء 20

210