آنها بيشتر تمام شود ، و سبب بينايى آنها باشد . و چون محبت و مهربانى أو به بندگانش زياد است و مىخواهد آنها را از عذاب بترساند و راه عذر را بر آنها ببندد و آنها را موعظه كند لذا قيامت را زياد ذكر مىفرمايد . پس قرآن را با تدبّر بخوانيد و قلبهاى خود را براي فهم حقايق آن فارغ سازيد و از أهل غفلت نباشيد . پس به درستى كه خداى متعال چنين مىفرمايد : * ( أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلى قُلُوبٍ أَقْفالُها ) * [1] فانتبه بالتدبر و التفكر و التبصر و الاعتبار .
آيا در قرآن تدبّر نمىكنند تا به راه سعادت خود پى ببرند يا اين كه قفل بر قلبهاى آنها زده شده كه حقايق قرآن و ذكر خدا در قلوب آنها اثرى نخواهد كرد .
حاصل اين كه اگر گوش قلب باز باشد و با تدبّر قرآن را بخواند از خواب غفلت بيدار مىگردد . پس به سبب تدبر در قرآن و فكر نمودن در أطراف حقايق آن ، مخصوصا آنچه مربوط به وقايع قيامت است ، بيدار شو و پس از فكر كردن بينايى به دست آور و راه نجات خود را پيدا كن و از گذشته ها عبرت بگير .
فانّ النّبى صلَّى الله عليه و آله قال : * ( آتاكم الفتن كقطع اللَّيل المظلم .
قالوا يا رسول الله فبم النّجاة قال : عليكم بالقرآن فإنه من جعله امامه قاده إلى الجنّة و من جعله خلفه ساقه إلى النار و هو أوضح دليل إلى خير سبيل من قال به صدق و من حكم به عدل و من اخذ به أجر و من عمل به وفّق .

[1] سورهء محمد ، آيهء 24 .

20