بالخروج من حقوقهم على الوجه المأمور به من قصاص أو جراح أو دية عن قتل نفس عمدا ان شاؤوا و رضوا بالدّية و الَّا فالقتل بالقتل .
و اگر توبه أو از قتل نفس عمدى است يا جراحتي كه بر بدن كسى وارد آورده پس بايد خود را در اختيار آنها قرار دهد تا از حقوق آنها بيرون آيد ، به آن قسمي كه در دين به آن امر شده از قصاص يا پرداخت دية از قتل نفس عمدى اگر خواستند و راضى به دية شدند و الا كشتن در مقابل كشتن . و ان كانت التّوبة عن معصيته من زنا أو شرب خمر و أمثاله فالتّوبة عنه النّدم على ذلك الفعل و العزم على ترك العود اليه . و ليست التّوبة قول الرّجل استغفر الله ربى و أتوب اليه و هو لا يؤدّى حقّه و لا حق رسوله و لا حق امامه و لا حقّ النّاس فيقول الرّجل هذا من دون ذلك استهزاء بنفسه و يجرّ عليها ذنبا بكذبه كما روى انّ بعض النّاس اجتاز على رجل و هو يقول استغفر الله و هو يشتم الناس و يكرّر الاستغفار و يشتم فقال السّامع استغفر الله من هذا الاستغفار و ترجع بل أنت تهزء بنفسك .
و اگر گناهى كه از آن توبه مىكند زنا يا شراب خوردن و مانند آن باشد پس توبهء از آن پشيمانى از آن كار است و تصميم گرفتن بر ترك عود به آن . و نيست توبه ، گفتن شخص استغفر الله ربى و أتوب اليه و حال آنكه حق خدا و رسول و امام و همچنين حق مردم را ردّ نكرده باشد . و در حقيقت اين استغفار استهزاء به نفس خودش مىباشد و به وسيلهء اين دروغ گناه ديگرى انجام مىدهد . چنانچه نقل شده . شخصي عبورش به مردى افتاد كه به مردم دشنام مىداد و مكرر استغفار مىكرد . پس آن شخص شنونده گفت : اى مرد از

180