باب يازدهم در توبه و شرايط آن قال الله تعالى : * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى الله تَوْبَةً نَصُوحاً ) * [1] ، يعنى بالنّصوح لا رجوع فيها إلى الذنب .
خداوند مىفرمايد : اى كساني كه ايمان آورده‌ايد به سوى خدا برگرديد برگشتنى كه نصوح باشد .
مراد از نصوح اين است كه بعد از توبه در آن بازگشت به گناه نباشد . قال الله تعالى : * ( إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى الله لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَرِيبٍ فَأُولئِكَ يَتُوبُ الله عَلَيْهِمْ ) * [2] .
خداى متعال فرموده است : اين است و جز اين نيست قبول بازگشت بر خدا از براي كساني است كه از روى جهالت و ناداني كار بد و گناه مىكنند پس به زودى بازگشت به سوى خدا مىكنند پس اينها را خدا توبه مىدهد يعنى بازگشت آنها مورد قبول خداست .

[1] سورهء تحريم ، آيهء 8 .
[2] سورهء نساء ، آيهء 17 .

176