و به درستى كه خداى متعال چون بنده را دوست دارد أو را مبتلا مىكند به بلاى بزرگ . پس اگر راضى شد خدا از أو راضى است ، و اگر به غضب آمد و ناراحت شد خدا بر أو غضب خواهد كرد .
و قال عليه السّلام : لو يعلم المؤمن حاله في السّقم ما احبّ يفارق السّقم .
حضرت فرمود : اگر مؤمن مىدانست كه در مرض چه ثوابها براي أو هست دوست نداشت كه مرض از أو جدا شود .
و قال عليه السّلام : يودّ أهل العافية يوم القيمة انّ لحومهم فرضت بالمقاريض لما يرون من ثواب أهل البلاء .
حضرت فرمود : در روز قيامت كساني كه در دنيا با صحّت و عافيت به سر بردند دوست دارند كه گوشت بدن آنها را با مقراض در دنيا چيده بودند براي آنچه كه مىبينند از ثوابها كه به أهل بلا مىدهند .
و قال موسى : يا ربّ لا مرض يضنينى و لا صحّة تنسينى و لكن بين ذلك أمرض تارة فاذكرك و اصحّ تارة أشكرك .
موسى عرض كرد : خدايا نه مرضى كه مرا از پاى در آورد و نه صحّتى كه موجب شود فراموشى نعمتهاى تو را ، و ليكن بين اين دو كه گاهى مريض شوم و به ياد تو افتم و گاهى صحّت بدن داشته باشم و شكر تو را به جا آورم . و روى : انّ ابا الدّرداء مرض فعادوه ، فقالوا اى شئ تشتكي فقال ذنوبي ، قالوا فاىّ شئ تشتهى فقال المغفرة من ربّى فقالوا لا ندعو لك

169