الملحدة الَّتى قد بنى بالخراب فنائها و شيد بالتّراب بنائها فمحلَّها مقترب و ساكنها مغترب بين أهل محلَّة موحّشين و أهل فراغ متشاغلين لا يستأنسون بالاوطان و لا يتواصلون تواصل الجيران على ما بينهم من قرب الجوار و دنّوا الدّار فكيف يكون بينهم تزاور و قد طحنهم بكلكله البلى و اكلتهم الجنادل و الثّرى و كان قد صرتم إلى ما صاروا اليه و ارتهنكم ذلك المضجع و ضمّكم ذلك المستودع فكيف بكم لو تناهت بكم الأمور و بعثرت القبور * ( هُنالِكَ تَبْلُوا كُلُّ نَفْسٍ ما أَسْلَفَتْ وَرُدُّوا إِلَى الله مَوْلاهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ ) * .
تعبير نكرده است احدى از دنيا چنانچه أمير المؤمنين - عليه السّلام - تعبير فرموده به فرموده اش دنيا سرايى است كه أهل آن را غم و اندوه فرا گرفته و به مكر و دغا شهرت يافته . هميشه بر يك حال باقي نميماند . و كساني كه در آن نازل مىشوند و فرود مىآيند سالم نمىمانند . حالات آن گوناگون است و نوبتهايش در تغيير است . زندگى در آن مذموم است و ناپسند . و ايمنى در آن نيست . و اهلش در آن هدف تيرهاى بلا هستند كه دنيا تيرهاى خود را به جانب ايشان مىافكند و هر يك را به دردى مبتلا مىسازد و به مرگ نابودشان مىنمايد . بدانيد اى بندگان خدا شما و آنچه از اين دنيا داريد در راه پيشينيان مىباشيد و آنچه بر پيشينيان گذشته بر شما نيز خواهد گذشت آنهايى كه پيش از شما بودند عمرهايشان از شما طولانىتر و ديارشان آبادتر و آثارشان مهمتر بود ، صبح كردند در حالي كه صداهايشان خاموش شده و شخصيّت و اهميّت آنها از دست رفته و بدنهايشان پوسيده و شهرهايشان خالى مانده و آثارشان ناپديد گشته ، قصرهاى مجلل

121