كشيد كه چيزهاى لذيذ خوردند و آبهاى گوارا آشاميدند پس صبح كردند در حالي كه آنها خوراك مار و مور در دل زمين شدند .
چشمهاى آنها بر بالاى خدّها و صورتهاى آنها جارى شده و آشكارا عيش آنها را در آنجا مىبينى كه چيست .
مخفى نماند كه اشعار مذكور شباهت به اشعارى دارد كه حضرت هادي - عليه السّلام - در مجلس متوكَّل فرمودند و شايد همان اشعار باشد با مختصر تصرّفى در آن ( مترجم ) .
و قال الحسين عليه السّلام : يا ابن آدم تفكر و قل اين الملوك الدّنيا و أربابها الَّذين عمّروا خرابها و احتفروا أنهارها و مدّنوا مدائنها فارقوها و هم كارهون و ورثها قوم آخرون و نحن بهم عمّا قليل لاحقون . يا ابن آدم اذكر مصرعك و في قبرك مضجعك و موقفك بين يدي الله تشهد جوارحك عليك يوم تذلّ فيه الأقدام و تبلغ القلوب الحناجر و * ( تَبْيَضُّ وُجُوه وَتَسْوَدُّ وُجُوه ) * و تبدو السّرائر و يوضع الميزان القسط . يا ابن آدم اذكر مصارع آبائك و أبنائك كيف كانوا و حيث حلَّوا و كأنك عن قليل قد حللت محلَّهم و صرت عبرة للمعتبر . و انشد شعر :
< شعر > اين الملوك الَّتى عن حفظها غفلت حتّى سقاها بكأس الموت ساقيها تلك المدائن في الآفاق خالية عادت خرابا و ذاق الموت بانيها أموالنا لذوي الورّاث نجمعها و دورنا لخراب الدّهر نبنيها < / شعر > حضرت امام حسين - عليه السّلام - فرمود : اى پسر آدم فكر كن و بگو كجايند سلاطين دنيا و صاحبان آنان كه خرابيهاى دنيا را آباد كردند و نهرهاى آن را حفر كردند و شهرهاى آن را به پا داشتند از آن جدا شدند از روى كراهت و كساني ديگر وارث آنها شدند و ما هم به همين زوديها به

119