يكى از اهل خرد گفت : از كنار خرابه‌اى مىگذشتم و سرم را در آن فرو كردم و گفتم : ثروتمندان را صدا زن كه با آن همه حرص ، مال دنيا را جمع كردند و در آخر چه كردند و چه بلايى بر سرشان وارد شد ؟
گوينده‌اى از ميان خرابه در پاسخ گفت :
در خانهء دنيا آنچنان سرگرم بودند ، كه خانهء آخرت را فراموش نمودند ، تا اينكه گريبانشان را گرفتند و به خانهء آخرت منتقلشان كردند .
قتاده ( قارى قرآن ) گفت : مراد از آيهء : * ( وَقَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمُ الْمَثُلاتُ ) * [1] « با اينكه پيش از آنها بلاهاى عبرتانگيز نازل شده است » ، وقايع گذشته و خرابيها آثار مردمان است .
روزى امام حسين عليه السّلام از كنار كوشكى مىگذشت ، پرسيد ، از آن كيست ؟
گفتند : اوس ، فرمود : [2] اينك اوس در آخرت آرزو مىكند كه به جاى قصر قرص نانى داشته باشد .
ابو العتاهيه گويد : [3] چه مالهايى كه گرد آوردند و از آن نخوردند و خانه‌هايى ساختند و در آنها ساكن نشدند . گويا در اين دنيا مسافر بودند و هنوز استراحت نكرده ، بار سفر بستند و رفتند .
سروق گويد : هنوز خانه‌اى از شادى پر نشده است ، مگر اينكه بىدرنگ اندوه و عبرت ، بر آن وارد شده است .

[1] رعد / 7
[2] قال الحسين عليه السّلام : ودّ اوس انّ له في الآخرة بدله رغيفا .
[3] < شعر > جمعوا فما اكلوا الَّذى جمعوا و بنوا مساكنهم فما سكنوا و كأنّهم كانوا بها ظعنا فما استراحوا ساعة ظعنوا < / شعر >

85