در حديثى آمده كه : مؤمن ( در دنيا ) به تهيهء زاد و توشه همّت مىگمارد و كافر ، از آن لذّت مىطلبد .
اى فرزند آدم ، از حرامهاى خدا ، خود را نگاه دار ، تا عابد گردى و به روزى مقسوم خدا ، شاد باش ، تا بىنياز باشى و به همسايگان نيكى كن ، تا مسلمان باشى و با مردم آنگونه رفتار كن كه دوست دارى با تو رفتار شود ، تا منصف باشى ، زيرا پيشينيانى بودند كه مال بسيار گرد آوردند و بناهاى استوار احداث كردند و آرزوهاى دور و دراز در سر داشتند ، ولى نابود شدند و محلهايشان به گورستان تبديل گشت ، اى فرزند آدم ، تو در گرو عمل خود هستى و به ديدار پروردگار مىروى ، پس از آنچه دارى ؛ ببخش و از زمين به اندازهء خوابگاهت ، انتخاب كن ، زيرا ماندن تو ( در روى زمين ) مدّتى كوتاه است و از روزى كه به دنيا آمده‌اى ، هر روز از عمر تو مىگذرد .
و فرمود : كسى كه به واسطهء خدا از مردم بىنيازى جويد ، خداوند مردم را به او محتاج مىگرداند .
امام على عليه السّلام فرمود : [1] منتهاى برد ديد ( فكرى ) كور دل ، دنيا است ، و آنچه را به دنبال دارد نمىبيند ، اما آگاه و بينا چشم خود را درست باز كرده ( و نابودى دنيا را ) مىبيند و مىداند كه پس از دنيا به سرايى ديگر وارد مىشود ، پس بينا با ديد وسيع خود ، از دنيا دورى مىكند ، و به آن دل نمىبندد ، اما كور دل فقط به دنيا توجّه دارد و بصير ، از دنيا براى سفر آخرت توشه برمىدارد و كوردل براى دنيايش توشه گرد مىآورد .

[1] قال علىّ عليه السّلام : الدّنيا منتهى بصر الاعمى لا يبصر منها شاخص و الاعمى اليها شاخص و البصير منها يزوّد و الاعمى لها يتزوّد .

67