عبد الله بن موسى بن جعفر گفت از پدرم پرسيدم : آيا درك مىكنند لحظه‌اى را كه بنده ارادهء حسنات دارد ، يا سيئات ؟ فرمود : بوى خوب و گنديده يكى است ؟ گفتم : نه ، فرمود : وقتى كه بنده كار نيك كند ، بوى خوب از دهانش خارج مىگردد ، و فرشته سمت راست به فرشتهء سمت چپ گويد : دست از نوشتن بردار كه ارادهء حسنه كرده و چون آن را به جا آورد ، فورا برايش آن را بنويسند و هر گاه ارادهء گناه كند ، بوى گنديده‌اى از دهانش بيرون آيد ، فرشتهء سمت چپ به فرشتهء سمت راست گويد : ننويس كه قصد انجام گناهى كرده ، و چون آن را عملى سازد ، برايش ثبت كنند .
امام صادق عليه السّلام فرمود : هنگامى كه بنده‌اى توبهء واقعى كند ، و تصميم بگيرد آن گناه را انجام ندهد ، خداوند آن را در دنيا و آخرت پوشيده مىدارد ، راوى پرسيد : چگونه ؟ فرمود : آنچه را كه دو فرشته برايش نوشته‌اند ، خداوند محو مىكند و به اعضايش وحى مىفرستند كه : گناهان او را بپوشانيد و سپس به مكانها و ديوارها و سقفها وحى كند ، كه گناهانى را كه شما ديده‌ايد كتمان كنيد ، پس وقتى كه به پاى حساب رود ، چيزى به گناه وى گواهى ندهد .
از محمد بن مسلم نقل است كه امام باقر عليه السّلام فرمود : گناه مسلمان پس از توبه بخشيده مىشود ، و سزاوار است كه مؤمن پس از توبه عمل را از سر گيرد ، و سوگند به خدا توبه‌اى نيست مگر براى اهل ايمان ، محمد بن مسلم گفت :
پرسيدم : اگر پس از توبه باز گناه كند چه مىشود ؟ فرمود : آيا گمان مىبرى كه اگر مؤمن توبه كند ، توبه را از او نپذيرند ؟ گفت : عرضه داشتم : اگر پس از توبه دوباره گناه كرد چه مىشود ؟ فرمود : هر بارى كه مؤمن توبه كند خداوند گناهانش را مىبخشد ، زيرا خداوند آمرزنده و مهربان است و توبه را قبول مىكند ، اى محمّد ، مبادا مؤمنين را از رحمت حقّ نااميد كنى !

470