كرد و نشست و اين آيه را خواند :
* ( الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الإِثْمِ وَالْفَواحِشَ ، ) * [1] : كسانى كه از گناهان كبيره دورى مىكنند و نيز از فواحش پرهيز دارند .
سپس ساكت شد ، امام پرسيد : چرا ساكت شدى ؟ گفت : خواستم بدانم گناهان كبيره در قرآن چيست ؟ فرمود : بزرگترين گناهان ، شرك است و مشرك از بهشت محروم است و جايش در آتش است ، چنان كه مىفرمايد :
* ( مَنْ يُشْرِكْ بِالله فَقَدْ حَرَّمَ الله عَلَيْه الْجَنَّةَ وَمَأْواه النَّارُ ) * [2] : كسى كه به خدا شرك ورزد خداوند بهشت را بر او حرام و جايگاهش را آتش قرار دهد .
و پس از شرك نااميدى از رحمت حق است و نااميد كافر است ، چنان كه مىفرمايد :
* ( وَلا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ الله إِنَّه لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ الله إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ ) * [3] : از رحمت خدا نااميد نشويد ، زيرا نااميد نشود مگر گروه كافران پس از آن ايمنى از مكر خداست .
چنان كه مىفرمايد :
* ( فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ الله إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ ) * [4] : جز زيانكاران از مكر خدا ايمن نمىگردند .

[1] شورى / 35 .
[2] مائده / 76 .
[3] يوسف / 87 .
[4] اعراف / 97 .

461