حقيقت محبت اين است كه بنده را به لقاى حق ترغيب مىكند و او را به انجام عمل صالح وامىدارد ، چنان كه مىفرمايد :
* ( فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّه فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَلا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّه أَحَداً ) * [1] : هر كس لقاى خدا را مىخواهد ، بايد عمل صالح كند و در عبادت شريك براى او قائل نشود .
نياز به صانع و آفريدگار يكى از نشانه‌هاى شناخت خدا ، اين است كه جهان به ناچار صانعى دارد ، زيرا كشتى بدون سازنده ، ساخته نمىشود و تا ناخدايى نباشد ، راه نمىرود ، و ديده نشده كه كشتى خود بار گيرد و به شهرهاى ديگر برود .
پس وقتى يك كشتى خودبخود چنين كارهايى نمىكند ، چگونه مىتوان گفت : اين جهان صانع و مدبّرى ندارد ! خداوند مىفرمايد :
* ( رَفَعَ السَّماواتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها ) * [2] : آسمانها را بىستون آن گونه كه مىبينيد برافراشت .
و : * ( أَفَلا يَنْظُرُونَ إِلَى الإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ وَإِلَى السَّماءِ كَيْفَ رُفِعَتْ وَإِلَى الْجِبالِ كَيْفَ نُصِبَتْ وَإِلَى الأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ) * [3] : آيا به شتر نمىنگرند كه چگونه خلق شده و به آسمان كه چگونه برافراشته شده ، و به كوهها كه چگونه نصب گشته و به زمين كه چگونه گسترده شده ؟

[1] كهف / 110 .
[2] رعد / 2 .
[3] غاشيه / 17 - 21 .

452