بستند ، سپس فرمودند : كسى كه نفس ( و شكم ) خود را گرامى بدارد ؛ خوار و ذليل مىگردد و هر كس آن را خوار كند ، بزرگ و ارجمند مىشود چه بسا كسى در دنيا گرسنه و بىچيز باشد ؛ در آخرت بهره‌مند و غرق در نعمت گردد و چه بسا كسى در دنيا غنى و در ناز و نعمت باشد و لباس ارزشمند بپوشد ، اما در قيامت محتاج و عريان باشد ، و چه بسا كسى از سهم بيت المال خود در كنار پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلم ، به نوايى برسد ، اما در آخرت ، بهره‌اى نيابد ، و آگاه باشيد كه كار اهل نجات چون كسى است كه در بلندى زمين خانه بسازد و از دسترس سيل در امان بماند و عمل اهل آتش چون كسى است كه در زمين گودخانه بسازد و سيلاب آن را خراب كند و چه بسا يك ساعت شهوترانى يك عمر پشيمانى به دنبال داشته باشد .
زهد و پارسايى امير المؤمنين على عليه السّلام اما حضرت سيد الوصيّين ، تاج العارفين و داماد پيامبر رب العالمين امير المؤمنين عليه السّلام ، حالاتش روشنتر از اين است كه در باره‌اش گفتگو شود « سويد بن غفله » [1] گويد : پس از بيعت با على عليه السّلام بر او وارد شدم ، ديدم بر يك قطعه حصير كوچك نشسته و غير از آن چيزى در خانهء حضرت به چشم نمىخورد ، پرسيدم : يا على عليه السّلام بيت المال در دست شما است ، ولى ما يحتاج خانه را هم ندارى ؟
فرمود : اى پسر غفيله ! خانه‌اى كه بايد آن را ترك نمود ، وسايلى لازم ندارد

[1] سويد بن غفلة بن عوسجة بن عامر جعفى ، از كبار تابعين و موصوف به زهد و فروتنى بوده ، پس از دفن پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله و سلم وارد مدينه شد و در رديف اصحاب خاص على عليه السّلام در آمد و عمر درازى يافت و در سال هشتاد يا هشتاد و يك يا دو ، از دنيا رفت و گفته‌اند يك صد و بيست سال يا بيشتر عمر كرد . ( شعرانى ) .

421