ديگرى برايش بگيرد ؛ خداوند او را در قيامت با صورتى سياه و چشمانى خيره [1] ( به عذاب ) و دستهاى بسته به گردن ، محشور نمايد ، و گفته شود : اين كسى است كه به خدا و رسول او خيانت كرده سپس دستور داده مىشود ، تا او را به دوزخ برند .
و فرمود : هر كس حاجت برادر مسلمان خود را - در حال قدرت - برآورده نسازد ، خداوند اژدهايى از آتش را در قبر بر او مسلَّط نمايد ، كه تا روز قيامت او را بگزد . [2] و فرمود : هر كس با نگاه كردن خود ، مؤمنى را بترساند ، خداوند ، در روزى كه سايه‌اى جز سايهء او نيست ، او را مىترساند . [3] مجازات دشمنى با مؤمن و فرمود : هر كس حق مؤمنى را از او باز دارد ، خداوند در قيامت او را پانصد سال نگاه مىدارد ، تا رودى از عرق او جارى گردد و منادى از سوى خدا ندا در دهد كه : اين ستمگرى است كه حقّ خدا را از او بازداشت ، سپس تا چهل روز او را سرزنش كنند ، و سپس در آتش اندازند .
و فرمود : كسى كه مؤمنى را از حاكم بترساند ، تا او را به كارى وادارد ، ولى نتواند ، از او بگيرد ، در آتش است و كسى كه مؤمنى را از حاكم بترساند و او را به كارى كه نمىخواهد ، وادارد ، با فرعون و آل فرعون در آتش است

[1] علَّامه شعرانى : حفره با تخفيف و تشديد حقير شمردن و حاقر است فاعل آن و محقره مصدر ميمى است .
[2] قال الصادق عليه السّلام : من ردّ اخاه المؤمن عن حاجة و هو يقدر على قضائها سلَّط اللَّه عليه ثعبانا من نار ينهشه في قبره الى يوم القيامة .
[3] قال الصادق عليه السّلام : من نظر الى مؤمن نظرة ليخيفه بها اخافه اللَّه عزّ و جلّ يوم لا ظلّ الا ظله .

383