تاريك به شما روى مىآورد ؟ پرسيدند : راه نجات در آن روز چيست ؟
فرمود : قرآن را در آن روز رها نكنيد ، زيرا كسى كه آن را پيش روى خود قرار دهد ، به بهشت رهبريش مىكند و كسى كه آن را پشت سر خويش اندازد ، به دوزخش مىكشاند و قرآن روشنترين نشانه به بهترين راه است ، و كسى كه طبق قرآن و معيار آن سخن گويد ، راست گفته و كسى كه به آن داورى كند ، به راه عدالت رفته ، و كسى كه به آن بياويزد ، پاداش مىبيند و كسى كه به آن عمل نمايد ، توفيق مىيابد .
رابطهء مؤمن با قرآن و توجّه به معاد و حساب و كتاب آن امام على عليه السّلام مؤمن عامل به قرآن را چنين ستوده : او كتاب خدا را راهبر خود قرار داده ، و آن را راهنما و دليل خويش گرفته و در همان جايى كه سنگينى و لنگر قرآن فرود آمده ، لنگر مىاندازد و در جايى كه قرآن منزل كرده ، فرود مىآيد ، و براى كار خير ، چيزى باقى نمىگذارد مگر اينكه به عمق آن مىرسد ، و مقامى ( معنوى ) نيست ، مگر اينكه به رسيدن به آن مىانديشد .
امام عليه السّلام در بخشى ديگر از سخنان خود ، راجع به قرآن مىفرمايد : ظاهر قرآن ، آراسته و باطنش ژرف است ، شگفتيهايش تباه نمىگردد و عجايبش از دور خارج نمىشود ( و كهنگى به آن راه ندارد ) تاريكيها روشن نمىگردد ، مگر به وسيلهء آن ، پس بينديشيد و از اين آيات درس بگيريد :
* ( وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَناجِرِ كاظِمِينَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ ) *

36