* ( يَوْمَ تَكُونُ السَّماءُ كَالْمُهْلِ وَتَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ وَلا يَسْئَلُ حَمِيمٌ حَمِيماً يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيه وَصاحِبَتِه وَأَخِيه وَفَصِيلَتِه الَّتِي تُؤْوِيه وَمَنْ فِي الأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ يُنْجِيه ) * [1] : روزى كه آسمان بدان عظمت ( از وحشت ) چون فلز گداخته شود و كوهها بدان صلابت ( از ترس ) مانند پشم زده متلاشى گردد و هيچ كس از خويش خود جويا نشود ، چون حقيقت حالشان به آنها بنمايند آن روز كافر بدكار آرزو كند كه كاش توانستى فرزندان فداى خود سازد و از عذاب برهد ، و هم زن و برادرش ، و هم خويشان و قبيله‌اش كه هميشه حمايتش مىكردند و هر كه روى زمين است ، همه را فداى خويش گرداند ، تا شايد نجات يابد .
و : * ( يَوْمَ تَرْجُفُ الأَرْضُ وَالْجِبالُ وَكانَتِ الْجِبالُ كَثِيباً مَهِيلًا ) * [2] : آن روزى كه ( از وحشت ) زمين و كوهها به لرزه درآيد و تل ريگى شود و چون موج روان گردد .
* ( فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْماً يَجْعَلُ الْوِلْدانَ شِيباً السَّماءُ مُنْفَطِرٌ بِه كانَ وَعْدُه مَفْعُولًا ) * [3] : پس اگر امروز به خدا كافر شويد ، چگونه از عذاب نجات مىيابيد ، روزى كه كودك از هول و سختى آن پير شود ، و آسمان از وحشت شكافته شود و وعدهء الهى به وقوع بپيوندد .
* ( إِلى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَساقُ ) * [4] : در آن روز ، ( خلق ) به سوى خدا كشيده مىشوند .

[1] معارج / 8 - 13
[2] مزمل / 14
[3] مزمل / 18 - 19
[4] قيامت / 30

32