انگيزهء غيبت علت غيبت كردن به سينه‌هاى پر از حسد و خشم نسبت به ديگران باز مىگردد ، و اگر اين دو صفت را انسان در خود بكشد ، غيبتش نسبت به مردم بسيار كمتر مىگردد .
پيامبر اسلام صلَّى الله عليه و آله و سلم فرمود : دوزخ درى دارد كه كسى وارد آن نمىشود ، مگر آن كس كه كينهء خود را عملى ساخته باشد .
و فرمود : هر كس در حال قدرت ، خشم خود را فرو برد ، خداوند او را در انتخاب حور العين آزاد مىگذارد و هر چه خواست مىتواند انتخاب نمايد . [1] در كتابهاى آسمانى گذشته چنين آمده بود : اى فرزند آدم در هنگام خشم مرا ياد كن تا من هم در هنگام خشم تو را ياد كنم و تو را با ديگران هلاك نكنم . [2] لازم است انسان خردمند به جاى پرداختن به ديگران ، به امور خود و معاش و فرزندان خود بپردازد ، در اين صورت از ديگران غيبت نخواهد كرد ، و در جايى كه اشتغال انسان به غير از ذكر خدا ، خسارت محسوب مىگردد ، تكليف غيبت معلوم است ، ( كه چه زيان بزرگى نصيب او مىگردد ) .
و فرمود : چيزى كه مردم را در آتش واژگون مىكند ، آيا غير از گفته‌هاى زبان است ؟ ! [3] در اين باره همين بس كه فرمود :

[1] قال النبى صلَّى اللَّه عليه و آله و سلم : من كظم غيظه و هو يقدر على امضائه خيّره اللَّه في اىّ حور العين شاء اخذ منهنّ .
[2] في الحديث : اذكرنى عند غضبك اذكرك عند غضبى فلا امحقك مع من امحقه .
[3] علَّامه شعرانى : حصائد جمع حصيده به معناى محصول درو شده ، و در اينجا كنايه از اقوال است .

306