دل مؤمن تا هنگامى كه از پل صراط نگذشته آرام نمىگيرد ، و هر كس در دنيا از خدا خوف داشته باشد ؛ در آخرت ، در امان خواهد بود .
چنان كه خداوند مىفرمايد : سوگند به عزّتم ، براى هيچ بنده‌اى دو ترس و دو ايمنى قرار نمىدهم ؛ پس كسى كه در دنيا از من بترسد ، در آخرت به او ايمنى مىدهم ، و هر كسى در دنيا از من نترسد ، در آخرت او را مىترسانم ، پس كسى كه ترس داشته باشد ، در تمام ساعات انتظار عقوبت دارد .
و ترس از دلى رخت برنمىبندد ، مگر اينكه كاخ ايمانش ويران باشد ، و مراقبت دائمى از نفس ، در پنهان و آشكار ، خوف خدا را در دل ايجاد مىنمايد و از نشانه‌هايش ، كوتاهى آرزوها و جديّت در كار و داشتن ورع و پرهيزكارى است .
مردى از پيامبر خدا صلَّى الله عليه و آله و سلم پرسيد : معناى آيهء :
* ( وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ ما آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلى رَبِّهِمْ راجِعُونَ ) * [1] : و كسانى كه كارهايى انجام مىدهند و دلهاشان ترسان است ، آنان به سوى خدا بازمىگردند .
آيا به معناى اين است كه : شخص زنا و دزدى مىكند و شراب مىخورد و سپس ترسان است ؟
فرمود : نه ، بلكه انسان روزه مىگيرد و نماز مىخواند و صدقه مىدهد و در عين حال از خدا مىترسد كه مبادا عباداتش قبول نشود .
و هر گاه خوف خدا در دلى جاى گيرد ، هوا و هوس و زمينهء شهوت و علاقهء به دنيا در او نابود مىگردد ، و آثار حزن و اندوه در صورتش آشكار مىشود .

[1] مؤمنون / 60

274