و فرمود : گريه از خوف ، دريايى از خشم خدا را خاموش مىسازد ، و خداوند كسانى را كه در هنگام شنيدن قرآن گريه نمىكنند ، سرزنش كرده و مىفرمايد :
* ( أَفَمِنْ هذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ وَتَضْحَكُونَ وَلا تَبْكُونَ ) * [1] : آيا از اين سخن تعجّب مىكنيد و مىخنديد و نمىگرييد .
و كسانى را كه در هنگام شنيدن ، مىگيرند ، ستايش نموده و مىفرمايد :
* ( وَإِذا سَمِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرى أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ يَقُولُونَ رَبَّنا آمَنَّا فَاكْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِينَ ) * : و هر زمان آياتى را كه بر پيامبر ( اسلام ) نازل شده بشنوند ، چشمهاى آنها را مىبينى كه ( از شوق ) اشك مىريزند ، به خاطر حقيقتى كه دريافته‌اند ، آنها مىگويند : پروردگارا ! ايمان آورديم ، پس ما را با گواهان بنويس ! و فرمود : هر چيزى اندازهء و وزنى دارد ، مگر گريه كه درياى آتش را خاموش مىكند ، ( چه خشم خدا و چه آتش دوزخ ) .
گريهء سنگ از خوف خدا در روايات آمده كه يكى از پيامبران خدا ، در سر راه سنگ كوچكى را ديد .
كه آب بسيارى از آن بيرون مىآيد ، لذا تعجّب كرد و از خدا درخواست كه آن را به سخن آورد ، از آن سنگ پرسيد : با اين حجم كم چگونه اين همه آب از تو بيرون مىآيد ؟ سنگ گفت : در اثر گريه از خوف خداست ، زيرا شنيدم كه خداوند فرموده :
* ( ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجارَةُ ) * [2] : آتشى كه هيزم آن انسانها و سنگهاست .

[1] نجم / 58 - 60
[2] تحريم / 5

245