باب بيست و يكم ذكر و مواظبت بر آن خداى سبحان فرمود :
* ( فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ ) * [1] : مرا ياد آوريد ، تا شما را ياد كنم .
در بعضى از كتابهاى ( گذشتگان و امتهاى پيشين ) از قول خداى متعال چنين آمده : اهل ذكر مهمان منند و اهل طاعت در نعمت من و اهل شكر در افزايش نعمت من قرار دارند ، و اهل گناه را هم در صورت توبه از رحمت خويش نااميد نمىسازم و من ايشان را دوست دارم ، و اگر بيمار گردند ، خودم آنها را با رنجها و مصيبتها معالجه مىكنم ، تا از گناه و عيبها پاكشان سازم .
حضرت سجّاد فرمود : در ميان شب و روز ( بين طلوع فجر و طلوع خورشيد ) باغى است كه خوبان و نيكان در آن به تفرّج مىپردازند [2] و از نعمتش بهره مىگيرند ، و شبها براى عبادت بيدارند و روزها را به روزه

[1] بقره / 144 .
[2] علَّامه شعرانى : نخستين چيزى كه پس از شكوفهء گل ظاهر مىشود ، نور نام دارد و بين طلوعين را در روايت روضه خوانده است .

212