هدايت كنند ) ، و گويا آنچه ديگران نمىبينند ، ايشان مىبينند و آنچه ديگران نمىشنوند ، ايشان مىشنوند پس اگر ايشان را در مخيّله‌ات به تصوير بكشى و مقامات معنوى و مجالس شايسته‌شان را از نظر بگذرانى ، كه دفتر اعمالشان را گسترده و مقابل خود نهاده‌اند و بر كارهاى كوچك و بزرگى كه مأمور انجام آنها بوده و كوتاهى كرده‌اند و يا از آنها نهى شده‌اند ، و زياده‌روى كرده‌اند و بارهاى خود را بر دوش گرفته و از حمل آنها ناتوان گشته‌اند ؛ اينجاست كه گريه و بعضى گلويشان را مىفشارد و با گريه و زارى و سؤال و جواب خود را مؤاخذه مىكنند و از پيشمانى به درگاه خدا ناله سر مىدهند و به گناهشان اعتراف مىنمايند .
( اگر ايشان را با اين حالات تصور كنى ) نشانه‌هاى هدايت و چراغهاى روشنگر تاريكى را ديده‌اى ، كه فرشتگان در اطرافشان گرد آمده و وقار و آرامش ، بر دلشان فرود آمده و درهاى آسمان به رويشان گشوده و مقامهاى سرفرازى و كرامت بر ايشان مهيّا گشته ، مقامهايى كه در جوار حق قرار دارد ، زيرا خدا از كارشان خشنود و كوششان را ستوده است .
اين بندگان با دعا نسبت به درگاه خداى متعال خود را در معرض ، نسيم بخشش وى از گناهان ، قرار داده و رهين عفو او گشته‌اند ، و چون خود را به فضل او محتاج ، مىدانند و اسيرانى خوار در مقابل عظمت اويند ، اندوه بسيار ، دلهايشان را مجروح و گريهء زياد ، چشمهايشان را زخمى كرده است و با رغبت كامل ، همهء درهاى رحمت حق را مىكوبند و از كسى درخواست دارند كه فراخيها نزد او تنگ نمىگردد و اميدواران از او نااميد ، و دست خالى از در خانه‌اش باز نمىگردند .
تو نيز براى خويش حساب و كتابى باز كن ، زيرا ديگران حسابگرى غير تو دارند .

158