: از كسانى كه به واسطهء گناه بسيار ، آنها را رها كرده‌ايم ، و به حال خود واگذاشته‌ايم اطاعت مكن .
حضرت امير عليه السّلام فرمود : خداوند متعال ياد خود را سبب روشنايى دلها قرار داد و پس از كرى به وسيلهء آن مىشنوند و پس از تاريكى به واسطهء آن مىبينند و بعد از نافرمانى ، مطيع مىگردند ، و خداى بزرگ در مقاطعى از زمانها و فترتها سينه‌ها و دل بندگانى را گشاده و با ظرفيت ، مىگرداند ، و به دلهايشان الهام مىنمايد ، و با كنه و حقيقت عقلشان سخن مىگويد ، و با نور خدا ، گوش و چشم و دلشان باز مىگردد ، و متذكر ايام الله ، مىشوند و از مقام و عظمت خدا مىهراسند ، اينان به منزلهء چراغ راهنماى دلهاى مردماند كه به خدا دل مىدهند ، راه را براى او هموار مىكنند و گو اينكه مژده نجات را به او مىدهند و كسى را كه به سوى راههاى چپ و راست انحراف پيدا كند ، راه درست را به او مىنمايانند و او را از هلاكت و تباهى بر حذر مىدارند ، و برايش به‌سان چراغهايى مىمانند كه در تاريكى روشن گرديد ، و شبهات را از دلش مىزدايند .
آرى اهل ذكر او را به جاى دنيا برگزيده‌اند و تجارت و بيع آنها را از ياد او باز نمىدارد و در سراسر زندگى با شعار و ياد او روزگار را مىگذرانند ، و همواره حرامهاى خدا را در گوش غافلان زمزمه مىكنند ، به معروف امر و از منكر باز مىدارند و خود به معروف عمل مىكنند و از منكر دورى مىنمايند و بلكه گرد منكر نمىگردند ، گويا اينان راه دنيا را تا آخرت طى كرده و به آن رسيده‌اند و عالم پس از مرگ را با چشم مشاهده كرده‌اند ، و چنانند كه گويا مسائل پنهانى و غيبى عالم برزخ را در مدت اقامت آنجا ، به عينه مىدانند و از آن آگاهند و عذاب قيامت بر ايشان محقق گشته ، و با اين حالت و خصوصيّات ، پرده و حجاب آن جهان را از مقابل ديدگان اهل دنيا برمىدارند ، ( تا آنها را

157