پيامبر اسلام صلَّى الله عليه و آله و سلم فرمود : جبرئيل به من خبر داد كه در روز قيامت خداوند امر مىكند به موكلان دوزخ كه جهنم را به محشر بياورند ، پس هفتاد هزار فرشته آن را در حالى كه شعله‌اش بالا مىرود ، و مردم حرارت آن را از يكماه راه كه با اسب بروند ، احساس مىكنند [1] ، در اين موقع پيغمبران و اوصياى آنان و شهيدان راه خدا همه به زانو درآيند و مردم به رو درافتند و هر كسى صداى وانفساه‌اش بلند است مگر تو اى محمد كه مىايستى و مىگويى : خدايا من و فرزندان و پيروان و دوستان و دوستان فرزندانم را نجات بده و از خداوند مىخواهى كه دوزخ را از ايشان دور گرداند ، پس خدا به مالك دوزخ دستور مىدهد ، جهنم را دور مىسازد چنان كه مىفرمايد :
* ( وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الإِنْسانُ وَأَنَّى لَه الذِّكْرى يَقُولُ يا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَياتِي ) * [2] : در آن روز جهنم را حاضر مىكنند ( آرى ) در آن روز انسان متذكر مىشود ، اما اين تذكر چه سودى براى او دارد ؟ مىگويد : اى كاش براى ( اين ) زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم ! .
آرى اى برادر ، از خواب گران خيز و خود را پيش از روز حساب ، محاسبه كن و اگر از كسى ربا گرفته‌اى و يا نسبت زنا به كسى داده‌اى و يا باعث ريختن آبروى كسى شده‌اى ، زيرا در دنيا توبه پذيرفته مىشود و مىتوانى رضايت ديگران را به دست آورى ، اما در آخرت نه حقى بخشيده مىشود و نه گريه و توبه فايده‌اى دارد .

[1] علَّامه شعرانى : الوهج اى لهيب النار : وهج شعلهء آتش و عدد كنايه از كرامت است .
[2] فجر / 21 - 24 .

154