دوباره آن را به حال اول برگرداند ، سپس به آسمانها دستور مىدهد كه چهل شبانه روز بر زمين ببارد تا همه جا را آب فرا گيرد ، و اجزاء بدن مردگان در آب جمع شود ، سپس جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و حاملان عرش را زنده نمايد [1] و به اسرافيل فرمان مىدهد كه در صور ( بعثت ) بدمد و ارواح خلايق از سوراخهاى آن مانند مور و ملخ بيرون [2] آيند و ميان زمين و آسمان پر گردد و به زمين آيند و به جسدهاى خود كه در قبرها خوابيده ملحق شوند و به امر خدا زنده شده و از قبرها بيرون آيند .
چنان كه در قرآن مىفرمايد :
* ( يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الأَجْداثِ سِراعاً كَأَنَّهُمْ إِلى نُصُبٍ يُوفِضُونَ خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ ) * [3] : آن روز به شتاب از قبرها بيرون آيند ، گويى به سوى بتها مىدوند ، در حالى كه چشمهايشان از شرم و ترس به زير افتاده و پرده‌اى از ذلَّت آنها را پوشانده است ، اين همان روزى است كه به آنها وعده داده مىشد .
سپس مردم را به عرصه محشر بياورند و خداوند به آفتاب امر مىكند كه از آسمان چهارم به آسمان دنيا فرود آيد ، تا گرمىاش به مردم بيشتر برسد ، لذا از

[1] شعرانى : امراى ليكن حيّا : امر است يعنى بايد زنده شوند .
[2] علَّامه شعرانى : هذا يدلّ على كون : اين حديث دليل بر باقى بودن ارواح در نزد خداست ، پس امر مىكند كه بيايند و در صور داخل شوند و اگر باقى نبودند ، گفته مىشد : خداوند ارواح را خلق مىكند و اگر گفته شود معناى * ( كُلُّ شَيْءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَه يعنى چه ؟ مىگوييم : روح از وجه اللَّه و داخل در مستثنا است ، و وجه اللَّه سبب توجه عالم خلق و ماده به عالم امر مىشود و آن طرف نزديكتر مخلوقات به خداست .
[3] معارج / 44 - 43 .

150