مىكنند ، و ( بسان ) خوك و ميمون مىگردند ( و عملشان مانند اين حيوانات است ) زيرا حرام را حلال مىدانند ، و زنان خواننده را ( به همسرى ) مىگيرند و شراب مىنوشند و ربا مىخورند و ابريشم مىپوشند .
و فرمود : هنگامى كه حاكم ستم روا دارد ، باران كم مىبارد و زمانى كه با « اهل ذمّه » [1] به نيرنگ عمل كنند ، دشمن بر آنان چيره مىگردد و چون آشكارا گناه صورت بگيرد ، زلزله مىآيد و چون امر به معروف متروك گردد ، حريم ( خدا و مردم ) شكسته شود ، پس ابتداء تغيير از مسير حق و بعد انذار و نصيحت مىشوند ، ( كه اگر نپذيرفتند ) نابود مىگردند . ( پس در مجموع از خدا دور شدن باعث تباهى است ) . [2]

[1] اهل ذمه يعنى : اهل كتابى كه با دادن جزيه به دولت اسلام ، در كنار مسلمانان به راحتى زندگى مىكنند و مال و جان و عرضشان در امان است . ( م )
[2] قال النبى صلَّى اللَّه عليه و آله و سلم : اذا جار الحاكم قلّ المطر و اذا غدر باهل الذمّة ظهر عليهم عدوّهم و اذا ظهرت الفواحش كانت الرجفة و اذا قلّ الامر بالمعروف استبيح الحريم و انّما هو التّبديل ثمّ التنذير ثمّ التدمير

113