باب ششم مكافات عمل و كيفر دنيايى خداوند متعال مىفرمايد :
* ( فَكُلاًّ أَخَذْنا بِذَنْبِه فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنا عَلَيْه حاصِباً وَمِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْه الصَّيْحَةُ وَمِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنا بِه الأَرْضَ وَمِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنا وَما كانَ الله لِيَظْلِمَهُمْ وَلكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ ) * [1] : ما هر يك از آنان را به گناهان گرفتيم ، بر بعضى از آنها طوفانى از سنگريزه فرستاديم و بعضى از آنان را صيحهء آسمانى فرو گرفت و بعضى ديگر را در زمين فرو برديم و بعضى را غرق كرديم ، خداوند هرگز به آنها ستم نكرد ، ولى آنها خودشان بر خود ستم مىكردند ! پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلم فرمود : در ميان امت من ذلَّت و تهمت آشكار مىگردد .
پرسيدند : در چه زمانى ؟ فرمود : آنگاه كه غنا و زنان خواننده و خوردن شراب در ميان مردم معمول گردد ، سوگند به خدا كسانى از امّت من ، به عيش و نوش و هوسرانى سرگرم مىشوند و اموال خود را در اين راهها صرف

[1] عنكبوت / 40

112