و فرموده است كه سخت مىشود بر اهل آتش گرسنگى در آن عذابى كه بسر ميبرند هى فرياد ميزنند غذا ! غذا ! طعامى به آنان داده مىشود كه گلوگير باشد و عذابى دردناك و آبى گرم به آنها ميدهند كه احشاء و امعايشان را از يك ديگر جدا ميكنند پس بمالكين جهنم گويند بخوانيد پروردگارتان را يك روز هم كه شده عذاب ما را سبك نمايد .
سپس بآنان گفته مىشود مگر چنين نبود كه آمد شما را رسولان و پيغمبران با دليل و برهان روشن ، گويند بلى آمدند بآنان گويند پس بخوانيد خدا را و خواندن كافران جز گمراهى نيست .
و حضرت حسن بن على عليه السّلام فرموده كه : همانا خداى تعالى غل و زنجيرها را در گردن اهل جهنم قرار نداده كه آنان را عاجز و ناتوان كند بلكه براى اين است كه هر گاه شعلهء آتش خاموش گردد آنان را در ته جهنم اندازد .
بعد از اين گفتار حضرت مجتبى عليه السّلام بيهوش گرديد چون از حالت بيهوشى بخود آمد فرمود : اى فرزند آدم پرهيز ده نفس خود را زيرا او يك نفس بيش نيست اگر خويش را دوست دارى نجات پيدا ميكنى و اگر هلاك و تباه شدى نجات ديگران براى تو فايده اى ندارد .
و حضرت رسول فرموده است : واى بر ثروتمندان از دادخواهى نيازمندان و فقيران در روز قيامت و رستاخيز آنگاه كه نيازمندان ميگويند پروردگار ما ثروتمندان در بهره اى كه از اموالشان براى ما واجب و معين كردى ستم كردند و حق ما را ندادند .

90