أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ ) * [1] ولى مردم مالها را جمع ميكنند و فرزندان را دوست ميدارند با اينكه ميدانند از آنها جدا ميگردند و از آنها بازجوئى ميشوند و چه نيكو سروده شاعرى كه در اين موضوع شعرى سروده :
< شعر > هى الدنيا تقول لمن عليها حذار حذار من بطشى و فتكي فلا يغرركم حسن ابتسامى فقولى مضحك و الفعل مبكى < / شعر > اين دنياست كه باهلش ميگويد بترسيد بترسيد كه ناگهان شما را ميكشم لبخند دنيا شما را فريب ندهد سخن من گاهى خنده آور است گاهى گريه آور .
باب چهارم در نكوهش دنيا < شعر > عجبا لغفلة الانسان قطع الحياة بذلة و هوان فكرت في الدنيا فكانت منزلا عندى كبعض منازل الرّكبان مجرى جميع الخلق عندى واحد فكثيرها و قليلها سيّان ابغى الكثير الى الكثير مضاعفا و لو اقتصرت على القليل كفانى لله درّ الوارثين كأنّنى بأخصّهم متبرّم بمكانى < / شعر >

[1] انفال 28 جز اين نيست كه مالها و فرزندانتان سبب آزمايش و امتحان است .

52