ذات خداى تعالى دانا و شنوا و بيناست .
و مرد ديگرى از آن حضرت سؤال كرد از قول خداى تعالى كه ميفرمايد : « * ( وَمَنْ يَحْلِلْ عَلَيْه غَضَبِي فَقَدْ هَوى ) * » و خشم من بر هر كس فرود آيد نابود مىشود پرسيد اين خشم چيست ؟ بحضرت فرمود مجازات است در قيامت اى مرد هر كس گمان كند كه خداى تعالى تغيير حال مىدهد از چيزى به چيزى ديگر ، مسلم او را توصيف كرده به صفت و خصوصيات آفريدگان و خداى تعالى را هيچ چيزى تغيير نميدهد و چيزى باو شباهت نميرساند و هر چه در خيال انسان قرار گيرد مخالف خداست زيرا كه خدا در خيال قرار نميگيرد .
و ذعلب يمانى بحضرت امير المؤمنين عرضكرد آيا پروردگارت را ديده اى ؟ حضرت فرمود خدائى را كه نه بينم پرستش نميكنم سپس ذعلب عرض كرد چطور مىبينى ؟ فرمود چشمها با نگاه كردن او را نمىبينند ولى دلها با حقيقت ايمان او را مىبينند او بهمه چيز نزديك است بدون اينكه با چيزى تماس بگيرد از همه چيز دور است اما جدا از آنها نيست .
سخن گويد بدون فكر و انديشه اراده كند ولى بدون تصميم قبلى ايجادكننده است بدون كمك اعضا و جوارح ، لطيفى است كه به ستمگرى شناخته نمىشود بزرگى است كه به پنهانى تعريف نميشود بيناست نه بوسيله چشم مهربانست از روى فضل و كرم نه به دلسوزى بواسطه بزرگيش آفرينش متوجه اويند و از ترس عذابش دلها مىطپد اراده اش ثابت است و دگرگون نميشود اولى باشد پيش از آنكه آخر شده باشد ، آشكار باشد پيش از آنكه نهان باشد .
جز او يكتائى نباشد و هر عزيزى غير او ذليل است و هر نيرومندى

397