برويش باز مىشود ، بعد باب دانش بخدا برويش گشاده مىشود و دورى از مردم اختيار ميكند .
سپس خدا آن بنده را بر كرسى ولايت مىنشاند و با عنايت خودش با او معامله ميكند و او را وارث سراى كرامت قرار ميدهد و پرده‌هاى كورى را از دل و چشمش يكطرف ميزند پس شب را صبح ميكند در صورتى كه بنور خدا نگاه ميكند و غم و غصه ى روزى از او برطرف مىشود ديگر باكى از دشمن ندارد از آنجا كه توكل درونش جايگزين است و راضى خوشنود بقسمت الهى است .
و به همين جهت است كه خداى تعالى ميفرمايد « * ( أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ الله لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ ) * » [1] آگاه باشيد كه دوستان خدا نه ترسى دارند و نه اندوهگين باشند و از هول و هراس قيامت و آتش دوزخ در امان باشند .
باب چهل و ششم - سخنان على و فرزندانش حضرت امير عليه السّلام فرمود مباش از آن كسانى كه اميدوار بآخرتند ولى بدون عمل ، و توبه را بواسطه آرزوهاى دراز بتاخير مىاندازند در دنيا سخنان زاهدان را گويند ولى كار دنيا طلبان را انجام مىدهند اگر دنيا بوى داده شود سير نمىشود و اگر داده نشود قناعت نمىكند ناتوانست از شكر نعمتهائى كه باو داده شده و از آنچه باو داده نشده

[1] يونس 62 .

346