باب چهل و سوم - ستايش جود و بخشش خداى تعالى ميفرمايد : « * ( وَيُؤْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ ) * » [1] و ديگران را بر خود مقدم ميدارند اگر چه خودشان نياز بيشترى دارند .
و نيز ميفرمايد : « * ( وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّه مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً ) * » [2] و ميخورانند طعام را بدوستى خدا بر بينوا و يتيم و اسير خداى سبحان ستايش كرده مردمانى را كه از خودگذشتگى در انفاق ميكنند با اينكه خودشان احتياج بيشترى دارند و نيز ستايش فرموده آنان را كه طعام بديگران ميخورانند بواسطه ى دوستى خدا و گفته شده دوستى اطعام و قول ديگر نيز گفته شده كه مراد دوستى خداست و ممكن است هم دوستى خدا هم طعام باشد و اين آيه در باره ى على و فاطمه و حسن و حسين بدون هيچ خلافى نازل شده .
رسول اكرم صلَّى الله عليه و اله فرموده : كه مرد سخاوتمند بخدا و مردم و بهشت نزديك است و از آتش دوزخ دور است ولى شخص بخيل از خدا و مردم و بهشت دور است و بآتش دوزخ نزديك است و نادان سخاوتمند دوستتر است بسوى خدا از عابد بخيل ، بين جود و سخا فرقى نيست بخدا يا جواد ميتوان گفت ولى يا سخى نميشود گفت زيرا كه اسمهاى خدا توقيفيه است يا سخى نه در كلام خدا و نه در كلام رسول و ائمه و نه هم در كلام علماى بزرگ استعمال شده .
و حضرت على بن الحسين عليه السّلام فرمود : كه من سبقت ميگيرم

[1] حشر 9 .
[2] دهر 8 .

328