باب سى و پنجم - توكل بخدا خداى تعالى ميفرمايد : * ( وَعَلَى الله فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ) * [1] و بر خدا پس توكل كنيد اگر شما ايمان داريد و نيز فرموده :
* ( وَعَلَى الله فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ ) * [2] و بر خدا توكَّلكنندگان توكل ميكنند و نيز فرموده : * ( وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى الله فَهُوَ حَسْبُه ) * [3] و هر كس بر خدا توكل كند پس خدا او را كافيست و فرموده است * ( إِنَّ الله يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ ) * [4] همانا خداوند دوست دارد توكلكنندگان را ، پس بزرگ است مقام توكل بنام خدا و دوستى پروردگار ناميده شده زيرا كه توكل ضامنش كفايت خداست همانا كسى را كه خدا كفايتش كند و دوستش باشد مسلم بهره ى بزرگى نصيبش شده و خداى تعالى فرموده : * ( أَ لَيْسَ الله بِكافٍ عَبْدَه ) * [5] آيا خدا بنده را كفايتكننده نيست پس هر كس كفايت كارش را از غير خدا طلب كند ترك توكل كرده و اين آيه را دروغ پنداشته .
و خدا نيز ميفرمايد : * ( وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى الله فَإِنَّ الله عَزِيزٌ حَكِيمٌ ) * [6] پس هر كس بخدا توكل كند همانا خدا پيروز و داناست .
يعنى عزيز كسى را كه باو پناه بياورد ذليل نميكند و حكيم كسى است هر كس ازو يارى طلب كند ذليلش نكند و در دورانديشى او

[1] مائده 26 .
[2] ابراهيم 14 .
[3] طلاق 3 .
[4] آل عمران 154 .
[5] زمر 37 .
[6] انفال 51 .

287