درى است كه داخل نميشود از آن مگر خشمگين .
و فرمود هر كس كه خشم خود را فرو برد و قدرت بر انتقام داشته باشد خدا او را در بهشت آزاد ميگذارد هر حوريه اى را كه بخواهد اختيار كند و در بعضى از كتابهاى نازله ى از آسمانست كه اى پسر آدم هنگام خشمت مرا ياد كن منهم در وقت خشم ترا ياد مىكنم .
تا اينكه نابود نشوى و خردمند كه بايد سرگرم خود و مال و فرزندانش باشد چطور ميتواند با آبروى مردم بازى كند و هر گاه انسان غافل از ياد خدا شد آن غفلت زيانست و ضرر تا چه رسد به غيبت كردن مردم و فرمود : آيا مردم را جز سخنهاى بىمورد چيزى برو بآتش جهنم مىاندازد ؟
تنها درين مورد اين آيه كافيست * ( لا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ) * [1] فايده اى در بيشترى از سخنان مردم نيست مگر كسى كه فرمان بدادن صدقه دهد يا سخن خوب گويد و يا بين مردم را آشتى دهد و اصلاح كند .
درين آيه ى شريفه خدا نفى خير از تمام سخنها كرده مگر درين سه مورد كه صدقه و امر بمعروف و اصلاح بين مردم .
خدا چقدر مهربانست و چه قدر پند و اندرز داده و دوست دارد آنان را اگر بدانند ، يكى ديگر از صفات زشت سخنچينى است سخن چينى گناهش از غيبت بزرگتر و وزر و وبالش بيشتر است زيرا كه نمّام غيبت ميكند و سخن را هم از جايى بجاى ديگر نقل ميكند او را

[1] نساء 114 .

281