بچند دانهء خرما دعوت ميشد ، كم خرج بود از نظر زندگى طبيعتى گرامى داشت با مردم خوش برخورد بود چهره اى بشاش و لبخندى بر لب داشت اما نه اينكه خندان باشد ، غمگين بود ولى چهره اش گرفته نبود ، فروتن بود نه اينكه اظهار ذلت و پستى كند ، بخشنده بود نه اينكه زياد روى كند .
دلى نازك و مهربان داشت نسبت بتمام مسلمانان ، غذاى زياد نميخورد كه باد گلو كند دست طمع بسوى كسى دراز نميكرد ، در ستايش او همين بس كه خداى تعالى ميفرمايد : « * ( وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ ) * » [1] . ترا خلقى بزرگ است .
و خدا بموسى بن عمران وحى فرستاد كه ميدانى چرا ترا براى مناجات و پيغمبرى مردم برگزيدم عرضكرد نه پروردگارا خطاب رسيد كه همانا من بندگانم را آزمايش كردم و نيافتم كسى را كه دلش از تو خاشعتر باشد پس دوست داشتم مرتبه ى ترا بلند كنم و بالا برم در ميان مردم زيرا كه من در دلهاى شكسته جا دارم .
و براى شخص خردمند سزاوار است خود را برتر از ديگران نداند و عزت دنيا و آخرت در فروتنى و پرهيزكاريست كسى كه عزّت را از كبر و خودستائى بخواهد پيدا نميكند آن را .
و روايت شده آن دو ملكى كه بر بنده موكلند اگر بنده فروتن و متواضع باشد مقامش را بلند كنند و اگر متكبر باشد او را پست و

[1] قلم 4 .

276